ADE Class of 2015

Omdat ik ben toegelaten tot de ADE Class of 2015 heb ik een summit deze zomer. Deze vindt plaats in Nederland, en alle nieuwe ADE's uit de EMEIA regio komen daar naartoe. Het is een reuze spannende gebeurtenis. Het betekend namelijk dat er een hele grote groep leerkrachten uit veel verschillende landen bij elkaar komen. Deze leerkrachten zijn allemaal goed in hun vak en maken gebruik van de technologie van Apple in hun lessen. Het voelt bijzonder om door Apple toegelaten te zijn tot deze club mensen. Maar dat maakt het oom heel spannend. Het betekent namelijk dat er de hele week bij alleen maar Engels wordt gesproken. En dat er een heleboel te leren valt over lesgeven met digitale middelen. Maar omdat ik de meeste van deze mensen eigenlijk niet ken, voelt het ook een beetje als een introductiekamp voor een nieuwe school. Ik weet in ieder geval al in welke class ik zit: de Class of 2015.

Apple Distinguished Educator

Wat is dat een Apple Distinguished Educator ?

Een Apple Distinguished Educator (kortweg ADE) is een titel die wordt toegewezen aan leerkrachten die op een innovatieve manier gebruik maken van de apparatuur van Apple in de klas. Apple omschrijft het als volgt:

“The Apple Distinguished Educator (ADE) Program began in 1994, when Apple recognized K-12 and higher education pioneers who are using a variety of Apple products to transform teaching and learning in powerful ways. Today it has grown into a worldwide community of over 2,000 visionary educators and innovative leaders who are doing amazing things with Apple technology in and out of the classroom. Learn more about this group of innovative educators online at http://www.apple.com/education/apple-distinguished-educator.”

De sollicitatie

Tijdens de NOT gaf Marieke van Osch (ADE sinds 2008) de tip dat de inschrijvingen weer open zijn. Uiteraard is het fijn om te horen dat ze denkt dat je er geschikt voor bent. Om ADE te kunnen worden moet je feitelijk solliciteren op hun website. Je moet aantonen dat je thuishoort in de wereldwijde groep van innovatieve leerkrachten. Je moet daar de volgende vragen beantwoorden met maximaal 3500 woorden:

1. Hoe heb je als leerkracht je leeromgeving getransformeerd? 
2. Illustreer hoe Apple-technologie je geholpen heeft bij deze transformatie.
3. Welke successen heb je gezien bij je studenten?
4. Hoe deel je deze successen met de bredere onderwijsgemeenschap?

Ook wordt gevraagd om in een video van 2 minuten te laten zien in beeld hoe het onderwijs in jouw klas wordt veranderd. Hieronder is mijn video:

Daarnaast is Apple geinteresseerd in de materialen die je hebt gemaakt in bijvoorbeeld iBooks Author en iTunesU.

De mail

Voor 1 maart moest de aanmelding binnen zijn. Daarna is het afwachten of ze de aangeleverde informatie voldoende vinden om je te benoemen tot Apple Distinguishes Educator. En dat wachten duurde erg lang. Tot dat er op 23 april het verlossende mailtje binnenkwam:

Wat levert het nu op?

Ten eerste ben ik trots op het feit dat Apple heeft bevestigd dat ik goed bezig ben met hun materiaal in mijn onderwijs, ik heb nu toegang tot het netwerk van de Apple Distinguishes Educators en ik krijg in de zomervakantie een week training door Apple. Dus het leren gaat door, met deze stempel:

Masterpiece

Om mijn opleiding af te ronden heb ik een masterpiece geschreven. Het resultaat mag er zijn, en staat hier op mijn blog.
De kwaliteit van de afbeeldingen is laag, dit in verband met de grootte van het bestand. Voor een exemplaar in hoge kwaliteit, neem even contact met mij op.

Specialisatieopdracht voor beeld en geluid

Voor de specialisatie beeld en geluid moet je laten zien dat je een instructievideo kan maken, die bruikbaar is voor het principe van "Flipping the Classroom". Dit principe heb ik al uitgelegd bij het dagverslag van de opleidingsdag over beeld en geluid.

Bij ons op school werken wij met Rekenwonders. Deze methode is geïnspireerd op de rekenaanpak die wordt gebruikt bij het onderwijs in Singapore. In groep 5 zijn we begonnen met het onder elkaar rekenen. Het stuk met erbij en eraf was voor de kinderen al snel een duidelijk verhaal. Maar de deelopgave bleek een lastigere rekenstrategie te zijn. Kinderen worstelden met deze manier van werken omdat het veel denkstappen achter elkaar vereist. Bij de eerste poging leek het mij ook ingewikkeld. Dus ik ben met de kinderen fanatiek aan het oefenen geslagen. Maar het leek of de kinderen het niet goed konden vatten.

Geinspireerd door de het denken over de inzet van ICT tijdens mijn opleiding, kwam deze oplossing voorbij. Als ik nu een instructiefilmpje ervoor maak, hoef ik niet elke keer de opgave aan alle kinderen uit te leggen, maar hebben kinderen toch een hulp. Op de iPads kunnen ze in de klas dan het filmpje bekijken, en daarna met deze opgaven aan het werk gaan.

Storyboard

Voor het vormgeven van dit verhaal heb ik eerst mijn idee op een kladje gezet. Dat gebeurt meestal al op het moment dat het idee nog niet helemaal rond is. Dit zou ik geen storyboard durven noemen, maar het doel is voor mij hetzelfde; het visueel krijgen van wat er nodig is.

Voor de opleiding heb ik er een storyboard van gemaakt in comic life:

Zo kwam de film tot stand

De afbeeldingen van het MAB materiaal vond ik op het internet (klascement.net) en die heb ik gebruikt in deze presentatie. In Photoshop heb ik de afbeeldingen een kleur gegeven. Daarna ben ik in Keynote de presentatie in elkaar gaan zetten. Ik heb balken, cijfers en animaties verschijnen eerst in elkaar gezet. Daarnaast ben ik het MAB materiaal gaan plakken.

Doordat er MAB materiaal met kleurtjes verschijnt over de witte variant, wordt heel visueel gemaakt hoe die verdeling gaat. De kinderen kunnen meetellen. De honderden en de tienen die overblijven schuiven door naar de volgende rij, waar ze ook weer in stukjes gekleurd worden.
De lijst met animaties op sommige dia's werd zo groot, dat ik de animaties heb verdeeld over verschillende dias. Met de opneemfunctie uit keynote heb ik de uitleg ingesproken.

Om dit makkelijk te maken had ik alles wat ik wilde zeggen in de sprekersnotities toegevoegd. Dit voorkwam niet dat ik het verhaal tot vier keer overnieuw heb ingesproken. Keynote maakt hier uiteindelijk een film van. Hier staat het eindresultaat:

En toen startte de les...

De kinderen zagen de iPads al liggen, en wilden daar graag mee werken. Ik heb alleen vertelt waar ze het filmpje konden vinden (op de schoolwebsite) en dat ik dacht dat dit hun ging helpen de deelopgaven te begrijpen. De kinderen zijn de hele les bezig geweest met het uitrekenen van deelopgaven, en hadden de kans gebruik te maken van het filmpje. 

En dat gebeurde ook. Veel kinderen hebben eerst het hele filmpje gekeken. Ze zijn daarna gaan proberen om de opgave aan het einde uit te rekenen. En toen zag je effect van het filmpje. Het filmpje werd door een aantal links gelegd, en ze gingen zonder aan de slag. Maar er waren ook kinderen die de film telkens pauzeerden, iets verder gingen met hun opgave, en daarna verder keken. Er waren ook kinderen die de opgave die ik in het filmpje uitreken gingen uitrekenen. Kinderen hadden de mogelijkheid om de instructie op hun eigen tempo te volgen. 

En verder?

De video is ook de tweede les nog door kinderen gebruikt, maar ik heb toen wel met de kinderen besproken dat het uiteindelijk de bedoeling was dat ze het ook konden uitrekenen zonder iPad. 

Ook zijn er ouders die thuis met hun kind oefenen die hebben geprofiteerd van deze rekenuitleg. Deze manier van rekenen verschilt meestal niet veel met de techniek die de ouders hebben geleerd, maar het is voor de kinderen prettiger als ze op school en van ouders niet twee verhalen horen.

De meeste kinderen kunnen na een tijd oefenen de deelopgaven uitrekenen. Ik vind de kinderen nog te jong om ze het bekijken van zo'n video als huiswerk mee te geven, maar je merkt dat het effectiever is dan het voor het bord uitleggen. Hier zie je dat de kinderen zelf in control zijn, ze kunnen een stukje terug als ze het niet goed gehoord hebben. Bij een klassikale uitleg zouden ze anders de draad kwijtraken. Doordat de kinderen nu uitleg krijgen van de iPad, heb je tijd om een aantal kinderen individuele aandacht te geven. 

Dit is een goed voorbeeld van een strategie die veel tijd kost om te oefenen, goed vorm te geven is in een opgave, en voor een groot publiek van nut is. De kinderen van de paralelgroep hebben ook gebruik gemaakt van deze opgave. En de leerkracht die volgend jaar aan groep 5 deze techniek moet aanbieden kan gewoon de video erbij pakken. 

Ik ben erg trots op dit eindresultaat, al denk ik dat het leerrendement en het enthousiasme bij de kinderen groter wordt als ik de kinderen zelf laat nadenken over een goed uitlegfilmpje.
(dit heb ik gedaan, voor de mobile devices specialisatie) 

Cupcakes bakken.

Ik geef geregeld kooklessen in een serie van 3. Hieronder kort waarom het zo leuk (en leerzaam) is om met kinderen te koken.

De kinderen maken in de eerste les met elkaar wat ze willen gaan maken. Ze maken gebruik van de iPad om het recept op te zoeken, en te beoordelen of het in een uur realistisch is om te maken. Ook moeten ze een boodschappenlijst maken, en daarbij rekening houden dat alle kinderen uit de unit wel van het resultaat willen proeven.

In de tweede les gaan we daadwerkelijk aan de slag in het kooklokaal met de recepten die ze hebben gevonden op internet. De boodschappen van de lijst staan klaar om gebruikt te worden. Uiteraard wordt er aan het einde van de les gesmikkeld.

In de derde les maken de kinderen op de iPad een verslag van de wat ze hebben gemaakt. De foto's staan op de website, en daar kunnen ze deze vanaf kopiëren. De foto's helpen de kinderen meestal om op verhaal te komen.
Een fantastisch resultaat van deze week staat op de website. (klik hier)

Het is fantastisch om te zien hoe een kookles taal, reken en ICT vaardigheden kan combineren, en kinderen gemotiveerd werken.

Een trotse meester.

In 80 dagen de virtuele wereld rond

In gesprek met Martine Delfos

Ik ben uitgenodigd door de LucasAcademie om zitting te nemen in de binnenkring, tijdens de haardvuursessie met Martine Delfos. Op deze avond was Martine uitgenodigd om in gesprek te gaan over haar boek; in 80 dagen de virtuele wereld rond. In dit boek schrijft ze over haar onderzoek naar het gebruik van het Virtuele Milieu door jongeren. Het Virtuele Milieu is voor haar alles buiten het Real Life. Dus ook TV, radio, geschreven media. Maar in haar onderzoek richt ze zich vooral op de vrijetijdsbesteding van jongeren op het internet en met verschillende (spel)computers. Het doel van de haardvuursessie is dat de mensen in de binnenkring met elkaar in gesprek gaan. En zo met elkaar beelden over onderwijs het gebruik van virtuele media uitwisselen.

In het boekje lees ik onder andere dat het waardevol is om in dialoog te gaan met de kinderen. Dat er net zoveel gevaren als leuke kanten zijn aan spelen en ontdekken in de digitale wereld. Maar ook over de karigheid aan prikkels die kinderen krijgen achter een beeldscherm. Met de computer kan je eigenlijk alleen maar beelden en geluiden tot je nemen.

Tijdens het gesprek bleek Martine een goede spreekster. Ze kan goed vertellen over haar ervaring met het virtuele milieu. En ze heeft een sterke mening. Hierdoor kregen de andere mensen weinig het woord, maar dat was geen belemmering om een leerzame avond te hebben. Met haar meningen zet ze je aan het denken. Ik probeer hieronder wat uitspraken te verwoorden die mij aan het denken hebben gezet.

We spraken bijvoorbeeld over dat scholen proberen leerlingen enthousiast te krijgen, en dat de digitale wereld daar bij kan helpen. Dat kinderen het leuk vinden om te leren in de digitale wereld. Dat je als leerkracht probeert aan te sluiten op de belevingswereld. En daar was Martine het niet mee eens:
School is niet leuk. Je leert op school dingen voor later, en daar is het ook niet leuk. Kinderen kunnen van zichzelf niet samen spelen. Ze slaan, schoppen, spugen, pakken dingen af, enz. En daar hebben volwassenen een oplossing voor gevonden: opvoeden. En dat is een goed gelukt. En daarin hebben scholen een taak, en ouders. Maar in het virtuele milieu voeden we de kinderen niet op.

Volwassenen die denken dat de kinderen expert zijn op de computer. Omdat ze zo behendig zijn in het spelen van spelletjes. Maar dat valt tegen. Ze zijn in staat om de apparaten te bedienen. Maar ze kunnen de informatie die ze vinden nog niet plaatsen. Ze hebben een basis nodig, om de informatie te kunnen plaatsen, en verbanden te kunnen leggen. En ze hebben moeite met het valideren van kennis. Is dit betrouwbaar? Klopt dit? Over dit soort vragen denken de kinderen niet na. Dit moeten ze eerst leren. Zoals Newton zei: If I have seen further it is by standing on the shoulders of Giants.
Kinderen hebben een basis nodig om dingen te kunnen begrijpen. Ze hebben iets nodig om op hun kennis op voort te bouwen. Anders kunnen ze het niet begrijpen.

Een van de mensen in de zaal vroeg waar de grens ligt tussen het opvoeden door ouders, en opvoeden door de leerkracht. Er zou een goede samenwerking moeten zijn.
Een van de adviezen die een kind in een onderzoek gaf was: laat ouders eerst met elkaar overleggen. En dan pas met mij praten. Zowel ouders als leerkrachten moeten leren omgaan met kinderen die gewent zijn te manoeuvreren in het virtuele milieu. Ik denk dat het nuttig is om de krachten in deze zoektocht te bundelen.
De leerlingen moeten op school niet meer kennis vergaren, maar ze moeten leren hoe ze op een goede manier kennis kunnen verwerven en valideren. Ze moeten leren omgaan met de sturing die onzichtbaar plaatsvind op het web. De kinderen weten niet dat veel zaken op het net van oorsprong gebaseerd zijn op economisch gewin.

Rekenen met strookmodellen

Bij ons op school werken wij met Rekenwonders. Deze methode is geïnspireerd op de rekenaanpak die wordt gebruikt bij het onderwijs in Singapore. Om een deelopgave onder elkaar uit te rekenen heb ik zelf al eens een filmpje gemaakt, die de kinderen konden gebruiken om te leren rekenen. Dit staat beschreven bij de specialisatieopdracht voor beeld en geluid. Daar beschrijf ik dat ook ouders het fijn vonden om de rekenstrategie te kunnen bekijken.

De opdracht

Ik ben met een paar groepjes met kinderen aan het werk gegaan. Ik heb hen vertelt dat veel ouders niet begrijpen hoe de strookmodellen werken. En dat ik daar tijdens portfolio gesprekken met ouders vaak dingen over moet uitleggen. En dat ik graag een filmpje zou willen maken, net als dat ik heb gedaan bij de deelsom. Maar dat ik geen goed idee meer heb om dit te kunnen maken. Of ze mij niet kunnen helpen.

Aan de slag

Ik vroeg of ze eerst op een blaadje konden tekenen of schrijven hoe het filmpje zou gaan. Dit bleek heel moeilijk voor de zonder hulp. De kinderen hebben eigenlijk alleen de opgave die ze gingen uitrekenen in het filmpje opgeschreven. Ik heb het voor nu gelaten. Duidelijk is dat je de kinderen daarbij moet helpen. Ze gaan niet uit zichzelf een storyboard ontwikkelen.

Maar als ik ging doorvragen, merkte ik wel dat ze al een plan hadden. Ik heb dit plan even met ze besproken. En ze daarna met een iPad aan de slag gezet. Ik heb de afbeeldingen toegevoegd van twee kinderen die in de klas aan het werk waren Terwijl een deel van de klas nog in hun rekenschrift aan het werk was, hebben zij 2 lessen van een uur vol overgave hieraan gewerkt. Ze overlegden zachtjes, verbeterden af en toe hun werk en controleerden elkaar. Ik vond het erg leuk om ze bezig te zien. Het eindresultaat ziet er dan ook fantastisch uit:

Ze hebben gebruik gemaakt van de apps iMovie en iStopmotion op de iPad. Verder hadden ze alleen materialen nodig die al in de klas voor handen waren.

Einde van de opdracht.

De heren zijn twee rekenlessen van een uur bezig geweest met het maken van het filmpje. We gaan het filmpje aan de klas laten zien. Dan kunnen de kinderen tips en tops geven. Misschien dat ze daardoor hun filmpje nog willen aanpassen. Anders kunnen ze de tips gebruiken bij het maken van een ander filmpje. Uiteraard is het filmpje op de website geplaatst, klik hier

Je ziet bij deze opdracht dat de kinderen zonder dat je daar voor hoeft te sturen, het rekenprobleem helemaal ontleden. Voor het maken van een goede verhaallijn, zoeken voor een manier om het beeld stabiel te krijgen, etc. hebben ze wel hulp nodig. Dit accepteerden ze gretig.